اگر می توانستم تو را از غم ها دور نگه می داشتم و کاری میکردم که
هیچ گاه اشک از چشمانت سرازیر نشود مگر برای خنده های بدون وقفه.
اگر می توانستم تو را از سختی ها دور نگه می داشتم و دنیا را همیشه به
کامت می گرداندم.اگر می توانستم کاری می کردم که هیچ گاه آسیب نبینی و دلت نشکند.اگر می توانستم کاری میکردم که هیچ گاه ناامید نشویی.اگر می توانستم خیلی کارها برایت میکردم.اما نمی توانم.من نمی توانم دنیا و قوانین دنیا را تغییر دهم.نمی توانم کاری کنم که پیر نشوی، که طرد نشوی،که اشتباه نکنی که آسیب نبینی.من هیچ گاه نمی توانم شبیه یک احمق با تو بر خورد کنم و به تو بگویم همه چیز درست می شود.
من نمی توانم به تو دروغ بگویم که قرار است همیشه احساس خوشبختی کنی.من نمی توانم چیزی تغییر دهم که در دستان من نیست.اما می توانم یک کار انجام دهم.من می توانم در تمام لحظه ها همرات باشم و از تو حمایت کنم.من می توانم در تمام غم ها،خشم ها و ناامیدی ها کنارت باشم تا تو با خیال راحت تجربه کنی.من مسئولیت تو را قبول می کنم در هر شرایطی که باشی.در هر موقعیت سختی که باشی.سخت ترین موقعیت ها رو تصور کن.تلخ ترین از دست دادن ها،از دست دادن پدر و مادر،فرزند و برادر،تمام سرمایه زندگی ات،زیبایت.تمام برچسب های دنیا رو تصور کن،تمام قضاوت های بیرحمانه مردم را؛بیوه،ورشکسته،زشت،اجاق کور،لنگ،سطح پایین،بی پول،بی کلاس و... تصور کن.تمام اینها را.تصور کن تمام آن لحظه هایی که از ترس نمی توانستی راه بروی،آن ترس را حس کن.حالا به چشم هایی من نگاه کن،تو دوام خواهی آورد چون من دوستت خواهم داشت برای همیشه.چون تمام سختی ها،برچسب ها و ترس ها فقط بخشی از اتفاق هایی هستند که برای تو افتاده و من مسئولیت تمام تو را قبول میکنم.تو برای من،جدا از هر آنچه برایت اتفاق افتاده و جدا از هر آنچه دیگران فکر می کنند،وجود داری و ارزشمند هستی.تو برای من کامل و زیبایی با تمام تجربه های سخت و زخم های خوب نشده ات.تو برای من،من هستی.دوام خواهیم آورد.